شهر همدان منطقه ای اندمیک برا برخی از انگل های بیماریزای روده ای مانند آسکاریس و ژیاردیا
می باشد. هدف از این مطالعه تعیین فراوانی انگل های روده ای و علائم گوارشی در بین آن دسته از بیمارانی بوده است که در طی سالهای 78-77 به مراکز درمانی شهر همدان مراجعه کرده اند و توسط پزشکان مورد معایه قرار گرفته اند و احتمال داده شده است که آلودگی انگلی داشته باشند.

        با ارجاع بیماران توسط پزشکان به آزمایشگاه تحقیقات انگل شناسی دانشکده پزشکی همدان ضمن درج مشخصات آنان در پرسشنامه هایی که تهیه شده بود ، نمونه مدفوع آنها با روش تغلیظ (فرمل – اتر) و در صورت نیاز با رن آمیزی مورد آزمایش قرار می گرفت. و نتیجه به پزشکان معالج جهت ادامه درمان گزارش می شد.

        مشاهدات نشان داد، 9/22% و 2/20% بیماران به ترتیب به انگل های بیماریزای کرمی و تک یاخته ای آلوده بوده اند و در کل 6/42% بیماران حداقل به یک انگل  بیماریزا مبتلا بودند. بیشترین موارد آلودگی مربوط به ژیاردیا لامبلیا با (3/19%) دیده شد. شایعترین علائمی که مشاهده شد ، مربوط  به اسهال (5/46%) ، تهوع (4/45%) ، درد شکم (4/37%) و استفراغ (8/36%) بود. بیشترین علامتی که در مبتلایان به ژیاردیا و آسکاریس ملاحظه گردید به ترتیب عبارت بودند از درد شکم (7/66%) و استفراغ (1/57%).

        نتیجه نهائی اینکه در بین جمعیت بیمار تحت مطالعه که مبتلا به ناراحتی گوارشی بوده اند شیوع انگل های بیماریزای روده ای نسبتا" بالا می باشد (6/42%) . علائم اصلی که در بیماران مشاهده شد هماندد علائمی هستند که در آلودگی به عوامل انگلی روده معمولا" دیده می شود و ضمنا" برخی از بیماریهای غیرانگلی نیز می توانند علائمی مشابه انگل های روده ای را ایجاد نمایند. توصیه می شود پزشکان با مشاهده این گونه بیماران حتما" آزمایش مدفوع را به لحاظ بررسی وضعیت آلودگی انگلی در نظر بگیرند.