ارتقاء دانش و مهارت پزشکان بی گمان  در کاهش فوت های بیمارستانی موثر است. لیکن در این مورد اخیرا" کمتر مطالعه مدونی انتشار یافته است. در این بررسی موارد فوت شده در بیمارستان کودکان قائم همدان در طی 6 سال متوالی (مهر 68 تا مهر 74)  بنظور تعیین نقش خدمات دستیاران در کاهش مرگ و میرهای بیمارستانی مورد مطالعه قرار گرفت.

در سه سال اول (دوره اول) بیماران مقدمتا" به وسیله کارورزان اداره و درمان شده و در صورت لزوم از پزشکان عمومی شاغل در بیمارستان و یا پزشکان مسؤول کسب تکلیف می گردید. سه سال بعدی (دوره دوم) با اشتغال و حضور مداوم و فعال دستیاران در بیمارستان متمایز شده بیماران به وسیله این گروه از پزشکان اداره و درمان      می شدند و کارورزان تحت نظر آنان انجام وظیفه می نمودند. در هر دو دوره پزشکان مسؤول به صورت آن کال در ساعات غیر اداری قابل دستیابی بوده اند.

تعداد بستری شدگان : در دوره اول 5804 نفر و در دوره دوم 5663 نفر، تعداد فوت شدگان: دوره اول 735 نفر و در دوره دوم 309 نفر. تعداد فوت شدگان در 24 ساعت اول بستری: دوره اول 448 نفر (6/7% بستری شدگان) و دروه دوم 125 نفر (4/2% بستری شدگان). فوت شدگان بعد از 24 ساعت اول: دوره اول 287 نفر  و دوره دوم 184 نفر  بود. توزیع سنی و جنسی فوت شدگان نوع بیماری منجر به فوت، توزیع محل سکونت آنان از نظر شهر و روستا، میزان سواد مادران، بررسی بیماران از نظر وزن نسبت به سن، میانگین مدت بستری در دو گروه اختلاف چندانی نشان نمی داد. تعداد پزشکان معالج، ترکیب کادر پرستاری، امکانات خدمات درمانی و پاراکلینیک در هر دوره کاملا" یکسان بود. بیشترین کاهش را موراد مرگ 24 ساعت اول و کمترین کاهش را میزان فوت نوزادان نشان می دهد.

نتیجه آنکه ارتقاء کیفیت خدمات درمانی در کاهش مرگهای بیمارستانی به طور  چشمگیری مؤثر است.