به منظور تعیین تاثیر تغذیه با شیر مادر در کاهش ابتلا به اوتیت حاد میانی ، یک مطالعه گذشته نگر مورد  شاهدی طرح ریزی شد.

200 شیرخوار سالم در گروه شاهد و 100 شیرخوار مبتلا به اوتیت حاد میانی در گروه مورد که سن زیر 2 سال داشتند ، بر اساس نوع تفذیه و سایر عوامل موثر بر این بیماری از نیمه اردیبهشت ماه تا نیمه آبانماه 1375 در شهر همدان مورد بررسی و مقایسه قرار گرفتند..

نتایج این تحقیق نشان می دهد که تغذیه انحصاری با شیر مادر ، شروع زودتر تغذیه با شیر مادر ، فواصل کوتاه شیردهی مادر در شبانه روز ، طولانی بودن مدت تغذیه با شیر مادر ، هم اتاقی مادر و نوزاد بعد از تولد و تغذیه با آغوز ارتباط معنی دار ی با کاهش خطر ابتلا به اوتیت حاد میانی دارند (001/0P<).  در حالیکه تغذیه با شیشه ، تغذیه در حالت خوابیده ، آلرژی کودک ، مراقبت در مهد کودک ، افزایش سن کودک و سابقه ابتلا به اوتیت مکرر  میانی ارتباط معنی داری با افزایش خطر ابتلا به اوتیت حاد میانی دارند (001/0P<). عواملی چون جنس شیرخوار ، رتبه تولد شیرخوار ، سطح اقتصادی و اجتماعی خانواده ، سواد خانواده ، سن والدین و مراعات انضباط در انجام واکسیناسیون ارتباط معنی داری با ابتلا به اوتیت حاد میانی نشان نمی دهند (05/0P>).

نتیجه نهائی اینکه تغذیه با شیرمادر اهمیت ب سزایی در پیشگیری و کاهش خطر ابتلا به اوتیت حاد میانی شیرخواران دارد.