لیشمانیوز جلدی نوع شهری از سالها پیش در تهران وجود داشته است و علیرغم کاهش موارد بیماری در اثر توسعه شهرنشینی و از بین رفتن باغات ، با افزایش جمعیت مجددا" موارد بیماری افزایش یافت. اولین اپیدمی مهم مربوط به سالهای 35-1332 می باشد و پس از آن طی سالهای 1343 و 1344 اپیدمیهای دیگری گزارش شده است.

          در سالهای 1358 مطالعه ای در شمال تهران انجام گرفت و طی آن 6000 نفر مورد معاینه قرار گرفتند که از میان آنها 6/1% دارای زخم حاد و 13% دارای جای زخم بودند.

          در مطالعه حاضر 3449 نفر از دانش آموزان 14-7 ساله در شمال تهران مورد معاینه و پرسش قرار گرفتند که مجموعا" 95/0% دارای زخم حاد و 25/6% دارای جای زخم بودند.

          مقایسه نتایج مطالعه حاضر و مطالعه قبلی حاکی از آن است که در منطقه درکه موارد بیماری افزایش یافته است درحالیکه در منطقه اوین اختلاف مشخصی بین تعداد موارد بیماری در طی این دو مطالعه مشاهده نمی شود.