مقدمه: حفظ توانایی کار و تلاش مستمر برای بهبود کاهش توانایی کار کارکنان یک نگرانی عمده برای کارفرمایان است. این مطالعه با هدف بررسی تعیین سطح شاخص توانایی کار و ارتباط آن با سبک زندگی در مکانیک کاران یک نیروگاه حرارتی صورت گرفت.

روش کار: جامعه آماری مورد مطالعه شامل 60 نفر از مکانیک کاران بود که بصورت سرشماری انتخاب شدند. جهت اندازه گیری رفتارهای ارتقاء دهنده سلامت از پرسشنامه سبک زندگی ارتقا دهنده والکر استفاده شد. توانایی کار توسط پرسشنامه شاخص توانایی کار مورد ارزیابی قرار گرفت و نمره نهایی آن از پاسخ به 7 بعد این پرسشنامه تعیین شد. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار21 SPSS صورت گرفت.

یافته ها: میانگین شاخص توانایی کار در مطالعه حاضر 5/76 ± 34/80 محاسبه گردید. همچنین توزیع طبقه بندی شاخص توانایی کار بدین صورت بود که 16/66درصد در سطح ضعیف،  30 درصد در سطح متوسط،  36/6 درصد در سطح خوب و   16/66 درصد در سطح عالی قرار داشتند. با افزایش سن توانایی کار کاهش معناداری از خود نشان داد (0/05(P<. همچنین افرادی که از سطح تحصیلات بالاتری برخوردار بودند امتیاز شاخص توانایی کار بهتری داشتند. بین فاکتورهای مرتبط با سبک زندگی و شاخص توانایی کار ارتباط معنی داری یافت شد(0/05(P<. همچنین بین داشتن سابقه کار بالاتر و شاخص توانایی کاری پایین ارتباط معنی داری یافت شد(0/05(P<.

نتیجه گیری: میانگین شاخص توانایی کار در مکانیک کاران مورد مطالعه در سطح متوسط قرار داشت. همچنین ارتباط بین شاخص توانایی کار با الگوی سبک زندگی رابطه مستقیم و معناداری داشت بطوریکه هرچقدر نمره شاخص توانایی کار بالاتر بود سبک زندگی افراد نیز بهتر بود.