|
|
پزشکی بالینی ابن سینا، جلد ۲۵، شماره ۳، صفحات ۱۲۷-۱۳۳
|
|
|
| عنوان فارسی |
مقایسه اثربخشی درمان ترکیبی NBUVB همراه با پماد موضعی تاکرولیموس۰/۱ درصد و روش NBUVB به‌تنهایی در درمان ویتیلیگو |
|
| چکیده فارسی مقاله |
سابقه و هدف: ویتیلیگو نوعی اختلال دپیگمانتاسیون مولتی‌فاکتوریال وابسته به فاکتورهای ژنتیکی و غیرژنتیکی است. این اختلال حاصل فقدان عملکرد ملانوسیت‌های پوستی می‌باشد. در این ارتباط، مطالعه حاضر با هدف مقایسه اثربخشی درمان ترکیبی NB-UVB (Narrow Band-Ultraviolet B) همراه با پماد موضعی تاکرولیموس 1/0 درصد و روش NBUVB به‌تنهایی در درمان ویتیلیگو انجام شد. مواد و روش‌‌ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی دوسوکور، 60 ضایعه قرینه و دوطرفه متعلق به 30 بیمار مبتلا به ویتیلیگو انتخاب شد و بیماران به‌صورت تصادفی به دو گروه درمانی تقسیم گردیدند. برای گروه مداخله با 30 ضایعه، فتوتراپی با استعمال پماد موضعی تاکرولیموس 1/0 درصد و برای گروه کنترل با 30 ضایعه قرینه و ضایعات گروه مداخله، فتوتراپی با پماد اوسرین (پلاسبو) تجویز گردید. در هر دو گروه در ابتدای درمان، یک ماه و نیم و سه ماه پس از آن اندازه ضایعات از طریق فتوگرافی و میزان رپیگمانتاسیون با استفاده از سیستم امتیازدهی VASI (Visual Approach Slope Indicator) مورد ارزیابی قرار گرفت و نتایج در چک‌لیست ثبت شد. در ادامه، داده‌های گردآوری‌شده با استفاده از نرم‌افزار SPSS 16 تجزیه و تحلیل گردیدند. یافته‌ها: میانگین سنی بیماران 60/31 سال بود و 18 نفر از آن‌ها (60 درصد) زن و 12 نفر (40 درصد) مرد بودند. میانگین و انحراف معیار اندازه ضایعه دپیگمانته در فتوگرافی بیماران دو گروه مداخله و کنترل در ابتدای درمان ضایعه مورد مداخله و کنترل در بدو درمان به‌ترتیب معادل 81/2±41/5 و 82/2±40/5، در یک ماه و نیم پس از درمان به‌ترتیب 77/2±59/4 و 84/2±96/4 و سه ماه پس از درمان معادل 35/2±85/3 و 80/2±66/4 به‌دست آمد (05/0P>). میانگین نمره VASI نیز در گروه مداخله و کنترل در ابتدای درمان به‌ترتیب 51/0±50/0 و 51/0±53/0، یک ماه و نیم پس از درمان به‌ترتیب 44/1±46/1 و 01/1±13/1 و در ماه سوم درمان معادل 57/1±18/2 و 21/1±52/1 گزارش گردید (05/0P>). علاوه‌براین، درصد رپیگمانتاسیون در گروه مداخله و کنترل یک ماه و نیم پس از درمان 25/18 و 12/14 درصد و در ماه سوم درمان 63/30 و 19 درصد به‌دست آمد. نتیجه‌گیری: اگرچه درصد رپیگمانتاسیون ضایعات ویتیلیگو با درمان ترکیبی بیشتر از مونوتراپی بود؛ اما بین دو روش درمانی از نظر درصد رپیگمانتاسیون تفاوت آماری معناداری مشاهده نشد. |
|
| کلیدواژه‌های فارسی مقاله |
تاکرولیموس، فتوتراپی، لک و پیس |
|
| عنوان انگلیسی |
Comparison of Effectiveness of Narrow Band Ultraviolet B Therapy Combined with 0.1% Topical Tacrolimus and Narrow Band Ultraviolet B Monotherapy in Vitiligo Treatment |
|
| چکیده انگلیسی مقاله |
Background and Objective: Vitiligo is a depigmantation disorder that depends on genetic and non-genetic factors and results from skin melanocytes malfunction. The aim of this study was to compare the effectiveness of narrow band Ultraviolet B (NBUVB) therapy combined with 0.1% topical tacrolimus and NBUVB monotherapy in vitiligo treatment. Materials and Methods: In this double-blind clinical trial study, 30 patients with vitiligo who had at least two symmetrical lesions were selected (60 lesions in total). The patients were randomly divided into intervention and control groups. Phototherapy with 0.1% tacrolimus ointment and with eucerin ointment (placebo) was administered to the intervention and control groups, respectively. The size of the lesions and the degree of repigmentation were evaluated with photogram and Visual Approach Slope Indicator (VASI) scoring system, respectively, at the beginning of the treatment, 1.5 and three months after the treatment. The results were then recorded in checklists and the data were analyzed in SPSS software (version 16.0). Results: The results of the study showed that the mean age of patients was 31.60 years with the prevalence of females (n=18, 60%). The mean and standard deviation of the size of vitiligo lesion in the intervention and control groups at the beginning of the treatment were 5.41 cm ±2.81 and 5.40 cm ±2.82, respectively. Moreover, the mean size of vitiligo lesion 1.5 and three months after the treatment lesion in the intervention and control groups were 4.96 cm ±2.84, 4.59 cm ±2.77, 3.85 cm ±2.35, and 4.66 cm ±2.80, respectively (P>0.05). The mean score of VASI in the intervention and control groups were 0.50 ±0.51 and 0.53 ±0.51 at the beginning of the treatment and 1.46 ± 1.44 and 1.13±1.01 after 1.5 months treatment and 2.18±1.57 and 1.52±1.21 after three months of treatment, respectively (P>0.05). Furthermore, the percentages of repigmentation in the intervention and control groups after 1.5 months were 18.25% and 14.12%, and three months were 30.63% and 19%, respectively. Conclusion: The percentage of vitiligo recession in the combined treatment group was higher than that of monotherapy; however, no significant statistical difference was observed regarding the two therapeutic methods. |
|
| کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله |
Phototherapy, Tacrolimus, Vitiligo |
|
| نویسندگان مقاله |
آمنه یزدان‌فر | Ameneh Yazdanfar
دانشگاه علوم پزشکی همدان
آذر پیردهقان | Azar Pirdehghan
دانشگاه علوم پزشکی همدان
بهاره ابراهیمی | Bahareh Ebrahimi
Resident, Department of Dermatology, School of Medicine, Hamadan University of Medical Sciences, Hamadan, Iran
دستیار گروه پوست، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران
|
|
| نشانی اینترنتی |
http://sjh.umsha.ac.ir/browse.php?a_code=A-12-813-3&slc_lang=fa&sid=1 |
| فایل مقاله |
اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/126/article-126-1170323.pdf |
| کد مقاله (doi) |
|
| زبان مقاله منتشر شده |
fa |
| موضوعات مقاله منتشر شده |
تخصصی |
| نوع مقاله منتشر شده |
پژوهشی |
|
|
|
برگشت به:
صفحه اول پایگاه |
نسخه مرتبط |
نشریه مرتبط |
فهرست نشریات
|