پزشکی بالینی ابن سینا، جلد ۱۸، شماره ۴، صفحات ۵۳-۵۹
عنوان فارسی مقایسه اثربخشی مداخله‌ی نروفیدبک و ریتالین بر مشکلات سلوک و شاخص بیش فعالی
چکیده فارسی مقاله مقدمه و هدف: رویکردهای مختلفی برای درمان اختلال بیش فعالی - نقص توجه (ADHD) وجود دارد که می­توان از بین آن­ها به دارودرمانی، رفتاردرمانی، آموزش مدیریت خانواده و نروفیدبک اشاره نمود. مطالعه حاضر به منظور مقایسه اثر بخشی شیوه­های درمانی نروفیدبک و ریتالین بر مشکلات سلوک و شاخص بیش فعالی آزمون کانرز انجام شده است. روش­کار: این مطالعه شبه تجربی با طرح پیش­آزمون - پس­آزمون دو گروهی بدون کنترل بود که جامعه آماری آنرا کودکان مبتلا به اختلال ADHD ساکن شهر تهران تشکیل میدادند. از بین مراجعه کنندگان به کلینیک تخصصی روانپزشکی کودک، بیست کودک مبتلا به صورت تصادفی به عنوان نمونه انتخاب و بر اساس اهداف پژوهش در دو گروه درمانی ریتالین و نروفیدبک قرار گرفتند. افراد مورد مطالعه قبل و بعد از ارائه درمان توسط مقیاس درجه­بندی کانرز (فرم 48 سؤالی والدین، CPRS-48) ارزیابی گردیدند و اطلاعات بدست آمده با استفاده از آمار توصیفی، استنباطی وروش تحلیل کوواریانس (ANCOVA) تجزیه و تحلیل شدند. نتایج: یافته­های مطالعه حاضر نشان میدهدکه بین اثر بخشی دو روش درمانی ریتالین و نروفیدبک بر بهبود مشکلات سلوک تفاوت معنادار وجود دارد (P=0.009) به نحوی که درمان با ریتالین تاثیر بیشتری نسبت به نروفیدبک در بهبود مقیاس سلوک داشته است لیکن بین این دو روش درمانی برای بهبود شاخص بیش­فعالی کودکان ADHD، تفاوت معنادار وجود ندارد (P=0.187). نتیجه نهایی: بطورکلی با توجه به تاثیر مطلوب­تر ریتالین نسبت به نروفیدبک بر طیف خاصی از علائم و نشانه­های این اختلال می­توان عنوان نمود که اولویت درمانی می­بایست بر اساس نوع، دامنه و شدت علائم و نشانه­ها انتخاب گردد.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله اختلال بیش فعالی - کمبود توجه ، ریتالین ، نروفیدبک
عنوان انگلیسی A Comparative Study of Effectiveness of Neurofeedback and Ritalin on Improving Conduct Problems and Hyperactivity
چکیده انگلیسی مقاله Introduction & Objective: There are varieties of interventions to treatment of ADHD, among which drug therapy, behavior therapy, parental management training and neurofeedback can be cited. The present study designed to investigate and compare the effectiveness of neurofeedback and Ritalin on improving conduct problems and hyperactivity. Materials & Methods: Quasi-experimental research method with pretest-post test design has been applied in the research. Statistical population of the study consisted of ADHD children of Tehran. The study samples of the study were patients referred to children psychiatric clinic. Based on the purpose of the study' 20 children were randomly selected and classified into 2 groups according to random assignment. CPRS-48 (parent form) was administered by parents before and after the treatments as research tools. Recruited data was analyzed by SPSS-19 in two sections of descriptive and inferential statistics. ANCOVA revealed some differences in the groups. Results: The findings of the study showed that there was a significant difference between Ritalin and neurofeedback on improving conduct problems in other words, Ritalin was more effective in alleviating the problems. Also there was no significant difference between the interventions on improving hyperactivity index. Conclusion: With respect to more efficiency of Ritalin than neurofeedback on certain continuum of signs/symptoms of ADHD, as a whole, preferences of interventions should be based on type, magnitude and severity of the syndrome.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله محسن جدیدی | mohsen jadidi


حسن احدی | hasan ahadi


کتایون خوشابی | katayoon khoushabi


نورعلی فرخی | noor ali farrokhi


نشانی اینترنتی http://sjh.umsha.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-2-190&slc_lang=fa&sid=fa
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده تخصصی
نوع مقاله منتشر شده پژوهشی
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات