پزشکی بالینی ابن سینا، جلد ۱۸، شماره ۱، صفحات ۵-۹
عنوان فارسی بررسی تأثیر هیپوترمی موضعی القاء شده بر پیش آگهی نوزادان مبتلا به انسفالوپاتی هیپوکسیک ایسکمیک
چکیده فارسی مقاله مقدمه و هدف: انسفالوپاتی هیپوکسیک ایسکمیک (HIE) یکی از مهمترین علل آسیب دائمی بافت مغزی می باشد که منجر به مرگ و میر و یا تظاهرات دیررس مثل فلج مغزی یا تأخیر تکامل عصبی می شود. 20-15 درصد مبتلایان به HIE در دوران نوزادی می میرندو 30-25 درصد از آنهایی که زنده می مانند دچار نقایص تکامل عصبی مانند فلج مغزی و عقب ماندگی ذهنی می شوند. هیپوترمی یا کم کردن دمای مغز یا کل بدن جزءدرمانهای جدید و امیدوار کننده می باشد .مطالعه حاضر با هدف تعیین اثرات درمانی هیپوترمی موضعی القاء شده برانسفالوپاتی هیپوکسیک ایسکمیک (HIE ) در نوزادان بستری شده در بیمارستانهای فاطمیه و بعثت همدان انجام شد. روش‌کار: مطالعه حاضر بصورت کارآزمایی بالینی بر روی 36 نوزاد واجد معیارهای ورود به مطالعه انجام شد. در 6 ساعت اول تولد نوزادان بصورت تصادفی به دو گروه 18 نفری تقسیم شدند. در گروه شاهد ، نوزادان تحت درمان های مرسوم قرار گرفتند که شامل اقدامات نگهدارنده و در صورت لزوم درمان های ضد تشنج بود. در گروه مورد، نوزادان علاوه بر اقدامات درمانی مرسوم ، به مدت 6 ساعت تحت هیپوترمی موضعی القاء شده قرار گرفتند . نتایج: 72.7% نوزادان در گروه مورد و شاهد پسر بودند.اختلاف معنی داری بین گروه مورد و شاهد از نظر جنسیت ، وزن هنگام تولد ، سن بارداری و عوارض مامایی پری ناتال وجود نداشت . میانگین مدت زمان بستری در گروه مورد 4.23±7.72 روز و در گروه شاهد 5.99±10.06 روز بود، که اختلاف آماری معنی داری بین دو گروه وجود نداشت (0.199=P). میانگین زمان شروع تغذیه خوراکی در گروه مورد 3.11±3.44 روز و در گروه شاهد 2.74±4.53 روز بود، که این اختلاف نیز از نظر آماری معنی دار نبود (0.737=P). میانگین زمان شروع هوشیاری در نوزادان گروه مورد 3.19±3.72 روز و در گروه شاهد 3.34±4.80 روز بود، که اختلاف معنی داری بین دو گروه از نظر آماری وجود نداشت (0.606=P). 16.7% نوزادان در گروه مورد و 50% نوزادان در گروه شاهد، تشنج داشتند، که این تفاوت از نظر آماری معنی دار بود (0.038=P). 3 نوزاد (16.7%) در گروه دریافت کننده درمان های متداول به تنهایی فوت کردند، در حالیکه هیچ موردی از فوت در بیماران درمان شده با هیپوترمی دیده نشد. استفاده از آزمون آماری تفاوت معنی داری را از نظر میزان مرگ و میر در دو گروه نشان نداد (0.114=P). نتیجه‌نهایی: با توجه به اینکه در مطالعه حاضر، میزان تشنج بیماران تحت درمان با هیپوترمی موضعی به تنهایی از بیماران دریافت کننده درمان های متداول به تنهایی بطور معنی داری پایین تر بود، لذا انجام هیپوترمی موضعی به عنوان یک اقدام احتمالی درمانی جهت کاهش میزان بروز تشنج توصیه می شود.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله انسفالوپاتی هیپوکسیک ایسکمیک ، تشنج ، کاهش دمای بدن
عنوان انگلیسی Evolution of the Therapeutic Effects of Induced Local Hypothermia in Neonates with Hypoxic-Ischemic Encephalopathy
چکیده انگلیسی مقاله Introduction & Objective: Hypoxic-ischemic encephalopathy is one of the most important causes of permanent damage to brain tissue that redound to mortality and/or late sequelae such as cerebral palsy or delayed neural development. 15-20 percent of Hypoxic-ischemic encephalopathy (HIE) cases die during neonatal period and 25-30 percent of those who survive suffer from neural development problems such as cerebral palsy and mental retardation. Hypothermia or lowering temperature of brain or total body is a new and promising treatment. The present study was done to assess therapeutic effects of induced local hypothermia in hypoxic-ischemic encephalopathy (HIE) among neonates admitted to Fatemieh and Beset hospitals of Hamadan city. Materials & Method: The present study was performed as a randomized clinical trial upon 36 neonates who had inclusion criteria to be imported into the study. In the first 6 hours after birth, the neonates were randomly classified into two 18 person groups. In the control group the neonates were managed with routine treatments consisted of preservative measures and anti-convulsive treatments, if necessary. In the case group the neonates received induced local hypothermia for 6 hours in addition to routine therapeutic managements. The data were analyzed using SPSS Version 13. Results: 72.7% of the neonates of the case and control groups were male. There was no significant difference between the case and control groups in sex, birth weight, gestational age and perinatal obstetric complications. The mean duration of admission was 7.72±4.23 days in the case group and 10.06±5.99 days in the control group with no significant difference between the two groups (P=0.199). The mean time of starting oral feeding was 3.44±3.11 days and 4.53±2.74 days in the control and case groups respectively and this difference was not statistically significant either (P=0.737).The mean time of regaining consciousness was 3.72±3.19 days in the case group and 4.80± 3.34 days in the control group, and here again there was no statistically significant difference between the two groups (P=0.606). With respect to seizure we noticed a statistically significant difference (P=0.038) between the two groups after observing 16.7% of the neonates in the case group and 50% of the neonates in the control group with seizure. 3 neonates in the group who received routine managements died whereas no death was observed among the patients receiving hypothermia. We saw no difference in the mortality rate between the two groups (P=0.114) using statistical test. Conclusion: In the present study it seems that performing local hypothermia as a therapeutic measure can reduce seizure rate because seizure rate among the patients receiving only local hypothermia was significantly lower than the patients receiving routine.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله Hypoxia-Ischemic, Brain , Hypothermia, Induced , Seizure
نویسندگان مقاله بهناز بصیری | behnaz basiri


فاطمه اقبالیان | fatemeh eghbalian


کتایون وکیلی گرمرودی | katayoon vakili garmroodi


نشانی اینترنتی http://sjh.umsha.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-2-216&slc_lang=fa&sid=fa
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده تخصصی
نوع مقاله منتشر شده پژوهشی
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات