پزشکی بالینی ابن سینا، جلد ۱۱، شماره ۳، صفحات ۵-۱۱
عنوان فارسی بررسی رژیم های شیمی درمانی استئوسارکوم و نتایج درمان آن در بیمارستان امید مشهد
چکیده فارسی مقاله هدف این مطالعه بررسی نتایج درمان بیماران استئوسارکوم غیر متاستاتیک در بیمارستان امید مشهد می باشد. چهل و چهار بیمار استئوسارکوم غیر متاستاتیک که از سال 1372 لغایت 1377 تحت شیمی درمانی اجوانت یا نئواجوانت قرار داشته اند در این مطالعه وارد شدند. سیزده بیمار با رژیم 4دارویی حاوی متوترکسات(MTX), آدریامایسین , انکووین (VCR) و سیکلوفسفامید (CTX)، چهارده بیمار با رژیم 3 دارویی حاوی VCR ، MTX ، CTX و هفده بیمار با رژیم high dose MTX(HDMTX) بر اساس پروتکل موسوم به T10 و با دزهای پیشنهادی Jaffe تحت درمان قرار گرفته اند. Relapse Free Survival (RFS) دو ساله و پنج ساله برای همه بیماران به ترتیب 45% و 28% میباشد. RFS دو ساله برای HDMTX 40%, رژیم 4 دارویی 50% و رژیم 3 دارویی 47% بدست آمد. سوروایوال متوسط Median Event Free Survival(MEFS) همه بیماران 18.5 ماه و در گروههای 15.5HDMTX ماه ,3دارویی 21 ماه و 4 دارویی 24 ماه می باشد. با توجه به این نتایج نقش آدریامایسین , نقش شیمی درمانی نئواجوانت و تعداد دوره های شیمی درمانی (کفایت مدت شیمی درمانی) به عنوان فاکتورهای پروگنوستیک (موثر در سوروایوال) بررسی شد که سوروایوال متوسط رژیمهای حاوی آدریامایسین 27.5 ماه در مقابل 13 ماه برای رژیمهای بدون آن (P< 0.05) و کفایت مدت شیمی درمانی 49 ماه در مقابل 21 ماه برای شیمی درمانی با مدت ناکافی (P< 0.0005) و انجام شیمی درمانی نئواجوانت 24 ماه در مقایسه با 17 ماه بدون شیمی درمانی نئواجوانت بدست آمد (P< 0.05). در بررسی ما افزایش دز MTX با توجه به اینکه با دزهای متفاوت در همه رژیمهاینامبرده تجویز شده منجر به افزایش سوروایوال نشد اما تجویر آدریامایسین منجر به افزایش سوروایوال بصورت قابل توجه گردید. از طرف دیگر شیمی درمانی نئواجوانت اگر چه بصورت نسبی سوروایوال را افزایش داد اما از نظر آماری تفاوت چشمگیر نیست. بالاخره اینکه پایبندی به انجام شیمی درمانی به مدت حداقل میتواند سوروایوال را افزایش دهد.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله
عنوان انگلیسی Evaluation of the Osteosarcoma Chemotherapy Regimens and its Treatment Results in Meshed Omid Hospital
چکیده انگلیسی مقاله This study was designed to evaluate results of neoadjuvant and adjuvant chemotherapy for nonmetastatic osteosarcoma patients. Forty four patients who were referred to Omid hospital from 1994 to 1999 were eligible to the study. For comparison based on different chemotherapy regimens which had been prescribed, all patients were classified into 3 different subgroups named as HDMTX (including high dose methotrexate and other drugs based on a protocol known as T10), 3 drugs (low dose methotrexate, vincristine and cyclophosphamide) and 4 drugs (low to intermediate dose methotrexate, vincristine, cyclophosphamide and adriamycine) regimens. While 2 and 5 years Relapse Free Survival (RFS) were 45% and 28% respectively, there was not any significant statistical difference between the groups. In addition Median Event Free Survival (MEFS) was 18.5 months and again there was not any significant statistical difference between groups (15.5 months for HDMTX, 21 months for 3 drugs and 24 months for 4 drugs regimens). Considering as a prognostic factor, effects of adriamycin prescription, neoadjuvant chemotherapy and adequacy of chemotherapy courses in MEFS were evaluated. Putting Adriamycin into regimen and adequacy of chemotherapy courses had a significant effect on MEFS improvement but neoajuvant chemotherapy didn’t have such a significant effect. As methotrexate was integrated into all different regimen however with different doses the study didn’t show improving MEFS with increasing doses of this drug.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله Chemotherapy , Adjuvant , Neoadjuvant Therapy , Osteosarcoma
نویسندگان مقاله رهام سالک | roham salek


محمدرضا قوام نصیری | mohammad reza ghavam nasiri


نشانی اینترنتی http://sjh.umsha.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-2-526&slc_lang=fa&sid=fa
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده تخصصی
نوع مقاله منتشر شده پژوهشی
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات