شیوع بیماری گره ای تیروئید با گذشت سن افزایش یافته ، بطوریکه در دهه ششم عمر 5 تا 10 درصد افراد جامعه حداقل یک یا چند گره قابل لمس در غده تیروئید دارند. شیوع گواترهای گره ای در مناطق با کمبود ید  بیشتر بوده و شیوع گره های سرد نیز در این مناطق 5/2 برابر بیشتر از مناطق با ید کافی است بررسی و اداره گره های تیروئید یکی از مسائل شایع طب بالینی است. نگرانی عمده درمورد این گره ها احتمال بدخیم بودن آنها است , اما واقعیت این است که تنها تعداد اندکی از آنها ماهیت بدخیم دارند شیوع بدخیمی در گره های سرد بیشتر و حدود 20% گزارش شده است ، اما در مطالعات انجام شده در ایران این مقدار حدود 5% تخمین زده می شود.             

         با توجه به اینکه استان همدان از شیوع بسیار بالای گواتر برخوردار بوده (منطقه هیپراندمیک ) و شیوع گواترهای گره ای نیز در بیماران مراجعه کننده به مراکز درمانی بالا است، طی سه سال خصوصیات کلینیکی ، رادیوایزوتوپی ، اولتر سونوگرافی و آسیب شناسی 450 مورد گره منفرد تیروئید مورد بررسی قرار گرفت.

         59% بیماران زن و 41% بیماران مرد بودند. 22% گره ها کیستیک و 78% توپر (solid) بودند. 36% گره های توپر ماهیت گرم و 41% آنها ماهیت سرد داشتند. در مجموع حدود 11% از گره های سرد بدخیم بودند. شایعترین نوع بدخیمی کارسینوم پاپیلری تیروئید بود.