|
|
پزشکی بالینی ابن سینا، جلد ۱۳، شماره ۲، صفحات ۱۰-۱۷
|
|
|
| عنوان فارسی |
بررسی اثر تجویز خوراکی و درازمدت ریشه بوزیدان بر یادگیری و حافظه موش صحرایی دیابتی شده با استفاده از آزمون اجتنابی غیر فعال |
|
| چکیده فارسی مقاله |
مقدمه و هدف: دیابت قندی بویژه نوع 1 موجب بروز اختلال در روندهای مرتبط با یادگیری، حافظه و شناخت در جامعه انسانی و حیوانات آزمایشگاهی می گردد. با توجه به وجود شواهد متعدد مبنی بر اثر ضد دیابتی بوزیدان و اثر تقویت کننده مصرف آن بر حافظه و سلامت روان، اثر تجویز خوراکی و درازمدت ریشه بوزیدان (Withania somnifera) بر یادگیری و حافظه در موشهای صحرایی دیابتی با استفاده از آزمون اجتنابی غیرفعال مورد بررسی قرار گرفت. روش کار: برای این منظور در یک مطالعه تجربی موشهای صحرایی نر نژاد ویستار به طور تصادفی به چهار گروه کنترل, کنترل تحت تیمار با بوزیدان، دیابتی، و دیابتی تیمار شده با بوزیدان تقسیم بندی شدند. تیمار با بوزیدان به مدت ا الی 2 ماه ادامه یافت. برای دیابتی نمودن موشها از استرپتوزوتوسین به فرم تک دوز و داخل صفاقی به میزان 60 میلی گرم بر کیلوگرم وزن حیوان استفاده گردید. میزان گلوکز سرم قبل از بررسی و در طی هفته های چهارم و هشتم پس از بررسی تعیین گردید. بعلاوه، برای بررسی حافظه و یادگیری حیوانات, میزان عملکرد از نظر تأخیر اولیه (Initial Latency) و تأخیر در حین عبور (Step-through Latency) در آزمون اجتنابی غیر فعال پس از گذشت یک و دو ماه تعیین گردید. نتایج: تجویز ریشه بوزیدان با یک نسبت وزنی 1.15 به مدت یک الی دو ماه در موشهای گروههای کنترل و دیابتی تغییر معنی دار در میزان گلوکز سرم ایجاد ننمود. بعلاوه، در موشهای دیابتی و دیابتی تحت تیمار با بوزیدان فقط در پایان ماه دوم افزایش معنی دار در مورد تأخیر اولیه در مقایسه با گروه کنترل بدست آمد (P< 0.05). بعلاوه، از نظر تأخیر اولیه هیچگونه تفاوت معنی دار بین دو گروه دیابتی و دیابتی تحت تیمار مشاهده نگردید که خود به مفهوم عدم تغییر توانایی موشها در کسب اطلاعات جدید در موشهای دیابتی تحت تیمار می باشد. از طرف دیگر، با اندازه گیری تأخیر در حین عبور مشخص شد که تیمار موشهای گروه کنترل با ریشه بوزیدان موجب افزایش معنی دار تأخیر در حین عبور در پایان ماههای اول (P< 0.01) و دوم (P< 0.05) در مقایسه با گروه کنترل می گردد. همچنین، کاهش تأخیر در حین عبور در موشهای دیابتی (P< 0.05) و افزایش آن (P< 0.05) در موشهای دیابتی تحت تیمار در پایان ماه دوم بخوبی مشاهده گردید. نتیجه نهایی: مصرف خوراکی و درازمدت ریشه بوزیدان موجب افزایش بارز توانایی در حفظ و به یادآوری اطلاعات انبار شده در حیوانات نرمال و دیابتی شده می گردد. |
|
| کلیدواژه‌های فارسی مقاله |
|
|
| عنوان انگلیسی |
The Effect of Chronic Oral Administration of Withania Somnifera Root on Learning and Memory in Diabetic Rats Using Passive Avoidance Test |
|
| چکیده انگلیسی مقاله |
Introduction & Objective: Diabetes mellitus (especially type I) is accompanied with disturbances in learning, memory, and cognitive skills in the human society and experimental animals. Considering the potential anti-diabetic effect of the medicinal plant Withania somnifera (ashwagandha) and the augmenting effect of its consumption on the memory and mental health, this study was conducted to evaluate the effect of chronic oral administration of ashwagandha root on learning and memory in diabetic rats using passive avoidance test. Materials & Methods: For this purpose, male Wistar diabetic rats were randomly divided into control, ashwagandha-treated control, diabetic, and ashwagandha-treated diabetic groups. Ashwagandha treatment continued for 1 to 2 months. For induction of diabetes, streptozotocin was injected i.p. at a single dose of 60 mg/kg. Serum glucose level was determined before the study and at 4th and 8th weeks after the experiment. In addition, for evaluation of learning and memory, initial latency (IL) and step-through latency (STL) were determined after 1 and 2 months using passive avoidance test. Results: It was found that one- and two-month administration of ashwagandha root at a weight ratio of 1/15 has not any significant hypoglycemic effect in treated control and diabetic groups. Furthermore, there was a significant increase (p< 0.05) in IL in diabetic and ashwagandha-treated diabetic groups after two months compared to control group. In this respect, there was no significant difference between diabetic and ashwagandha-treated diabetic groups. In addition, STL significantly increased in ashwagandha-treated control group after 1 (p< 0.01) and 2 (p< 0.05) month in comparison to control group. On the other hand, STL significantly decreased (p< 0.05) in diabetic group and significantly increased (p< 0.05) in ashwagandha-treated diabetic group as compared to control group after two months. Conclusion: In summary, chronic oral administration of ashwagandha root could enhance the consolidation and recall capability of stored information in control and diabetic animals. |
|
| کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله |
|
|
| نویسندگان مقاله |
مهرداد روغنی | mehrdad roghani
توراندخت بلوچ نژاد مجرد | tourandokht baluchnejadmojarad
محسن خلیلی | mohsen khalili
سیده فاطمه مهدوی سلیمی | seyyedeh fatemeh mahdavi salimi
|
|
| نشانی اینترنتی |
http://sjh.umsha.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-2-433&slc_lang=fa&sid=fa |
| فایل مقاله |
فایلی برای مقاله ذخیره نشده است |
| کد مقاله (doi) |
|
| زبان مقاله منتشر شده |
fa |
| موضوعات مقاله منتشر شده |
تخصصی |
| نوع مقاله منتشر شده |
پژوهشی |
|
|
|
برگشت به:
صفحه اول پایگاه |
نسخه مرتبط |
نشریه مرتبط |
فهرست نشریات
|